Bezpośrednie spotkania z wilkiem w terenie są bardzo mało prawdopodobne. Wilki wykazują aktywność głównie w godzinach porannych i wieczornych oraz nocnych. Są ostrożne i unikają spotkań z człowiekiem. Prędzej natkniecie się na tropy wilka niż zobaczycie go na żywo. Sezon zimowy jest najlepszym okresem do obserwacji tropów wilka, które dostarczają cennych informacji o liczbie osobników w watasze, ich aktywności i o stałej lub tymczasowej obecności na danym terenie.

Wbrew pozorom wilki znacznie różnią się od psów, nawet tych dużych. Również tropy są inne.

Opiszę krótko jak wyglądają tropy wilka i jak nie pomylić ich z tropami psów. Tropy wilka są bardzo duże. Długość pojedynczego tropu to około 13 cm (Foto 1), (dla psa najczęściej poniżej 9-10 cm), a szerokość 7-8 cm (Foto 2). Spójrz na fotografię. Jeśli nie masz przy sobie miarki, możesz wyznaczyć długość i szerokość tropu w terenie za pomocą urwanego kijka. W domu zmierzysz jego długość.

Fotografia 3 przedstawia niektóre specyficzne cechy tropu wilka. Wyraźne są tylko przednie pazury palców, boczne pazury znacznie mniej widoczne. Pomiędzy wszystkimi opuszkami w centrum tropu tworzy się przerwa w kształcie litery X. Opuszka śródstopowa przyjmuje kształt trójkąta. U psa wyraźne są wszystkie 4 pazury palców, a przerwa pomiędzy opuszkami nie tworzy litery X, opuszka śródstopowa nie tworzy trójkątnego odcisku (dla porównania fotografia 4).

U wilka tropy tylnej łapy nachodzą na tropy przedniej. Wilki szybko się przemieszczają, dlatego ich układ tropów przebiega liniowo i nazywamy je sznurowaniem. Spójrz na fotografię 5. U psów tropy poszczególnych łap układają się oddzielnie i pies często zmienia kierunek poruszania się (nie ma sznurowania).

Życzę udanych obserwacji!

Autor tekstu i zdjęć: dr hab. Tomasz Hetmański, prof. UP